Najczęstsze pytania związane z terapią uzależnień

Terapia ośrodkowa najczęściej stosowana jest w momencie, gdy różne możliwości wpływu na młodego człowieka na miejscu nie przynoszą efektu. Większość rodziców mówi, że wykorzystała wszystko, co możliwe, a trudności się pogłębiają. Prosili, błagali, straszyli, spisywali kontrakty (w których dziecko zobowiązywało się do innego zachowania), zmieniali miejsce zamieszkania, szkołę, chodzili po porady, a bywa nawet że dziecko miało już sprawy w sądzie, bądź było notowane na policji… a i tak nic to nie zmieniło. Często też symptomem, że potrzeba ośrodka, a w tym oddzielenia od środowiska, które ma negatywny wpływ, jest utrata zainteresowań (np. ktoś, kto świetnie grał i uwielbiał grać w piłkę nożną, przestaje się tym zupełnie interesować) i nie podejmowanie swoich obowiązków (np. wagary w szkole, oceny niedostateczne lub utrata zainteresowania szkołą). Często trwa to dłuższy okres czasu, ponieważ dziecko obiecuje poprawę, ale po jakimś czasie sam rodzic zaczyna dostrzegać, że są to obietnice bez pokrycia.
W takich sytuacjach warto sięgnąć po terapię ośrodkową.

Tak. Pod warunkiem, że było to wcześniej uzgodnione z właścicielem, bądź kierownikiem ośrodka. Z racji małej liczby miejsc, wszystkie przyjęcia do ośrodka są planowane.

Założeniem naszego ośrodka jest terapia dzieci i młodzieży, którzy jeszcze (lub nadal – ze względu na problemy, nadużywanie, bądź uzależnienie) nie pracują i mieszkają nadal z rodzicami. Jednym słowem chodzi o młodzież, która nie jest jeszcze samodzielna – jest zależna od rodziców, bądź opiekunów prawnych. W praktyce oznacza to, że przyjmujemy w przedziale wiekowym od ok. 14 roku życia do około 19 – 20 roku życia (ale w zależności od spełnienia w/w warunków czyli braku samodzielności). Rzadko zdarza się, byśmy przyjmowali poniżej 14 roku życia, ponieważ do tego momentu bardzo ważne jest, by terapia odbywała się bez zabierania ze środowiska rodzinnego. Jeśli dziecko ma w roku przyjęcia ukończyć wkrótce 14 lat, decyzja o przyjęciu jest podejmowana indywidualnie przez zespół terapeutyczny.

Zajmujemy się przede wszystkim terapią uzależnienia i nadużywania – zarówno w przypadku substancji psychoaktywnych (narkotyki, dopalacze, alkohol, leki itd.), jak i kompulsywnych zachowań (m.in. dotyczących komputera, telefonu komórkowego, hazardu np. automatów do gier, samookaleczeń itd.). Z praktyki wiemy, że z wyżej wymienionymi trudnościami współwystępują inne np. problemy emocjonalne o charakterze lękowym, depresyjnym, a także trudności z zachowaniem (od agresji po wycofanie społeczne i unikanie kontaktów z ludźmi). Jest to również przedmiotem diagnozy i terapii w ośrodku, ponieważ traktujemy każdego młodego człowieka jako całość.

Minimalny okres terapii w naszym ośrodku trwa 3 miesiące. Ustaliliśmy po wielu latach doświadczeń, że jest to najmniejszy okres czasu terapii, aby była w ogóle możliwość osiągnięcia zamierzonego efektu i aby można było mówić o skuteczności w przypadku terapii młodzieży. Nie wierzymy w krótsze pobyty, bo wiemy, że to nie działa albo działa na krótką metę. Nam zależy na tym, aby efekt terapii był trwały i wiązał się ze zmianą w funkcjonowaniu naszych Podopiecznych. Z doświadczenia wiemy, że na ogół potrzebna jest terapia zamykająca się w okresie czasu między 3, a 6 miesięcy. Czas terapii zależny jest od wielu czynników m.in. współpracy z Państwa dzieckiem, rodzaju problemów i jego motywacji. 

Proces diagnostyczny rozpoczyna się wraz z Państwa decyzją o umieszczeniu dziecka w naszym ośrodku. Już przez telefon (podczas umówionej rozmowy) podajecie Państwo istotne dla nas informacje odnośnie zachowań dziecka, jego stanu emocjonalnego, stosunku do umieszczenia go w ośrodku. Już na tym etapie możemy służyć pomocą w jak najlepszym przygotowaniu młodego człowieka do pobytu u nas na terapii.
W ciągu 24-48 godzin od przyjazdu do ośrodka (a najczęściej zaraz po przyjęciu) dziecko jest konsultowane przez naszego lekarza psychiatrę, który ocenia jego stan psychiczny i przeprowadza wstępną diagnozę trudności.
Po przyjeździe do naszego ośrodka (w ciągu ok. tygodnia) Podopiecznemu zostaje przypisany specjalista, który będzie opiekował się nim i monitorował jego postępy na każdym etapie terapii. Jest to psycholog lub terapeuta uzależnień. Pełni on rolę wiodącą w diagnozowaniu trudności Państwa dziecka, ale obserwacją zachowania, emocji i postępami w pracy Podopiecznego zajmują się wszyscy pracownicy ośrodka. Jeżeli jest taka potrzeba, diagnozujemy również, jeśli jest taka potrzeba przy pomocy testów psychologicznych i pedagogicznych.
Po upływie około miesiąca zespół terapeutyczny (choć tak naprawdę jesteśmy cały czas, kiedy tylko jest taka potrzeba, w kontakcie z rodzicami) ma najczęściej pełniejszy obraz trudności Podopiecznego. Okres miesiąca jest często potrzebny, ponieważ uważamy, że nie można dokonać wiarygodnej i profesjonalnej diagnozy przy krótszym okresie abstynencji. Niektóre trudności samoistnie ustają z racji tylko utrzymywania abstynencji. Dlatego dopiero po pewnym okresie czasu jesteśmy w stanie dotrzeć do źródeł problemów i zaproponować odpowiednią ścieżkę terapii.

Nauka szkolna prowadzona jest w formie nauczania indywidualnego. Oznacza to, że nauczyciele przychodzą do nas i na terenie ośrodka prowadzą lekcje. Daje to możliwość dostosowania tematyki i tempa pracy do potrzeb i możliwości każdego Podopiecznego, a także nadrobienia ewentualnych zaległości.
Nauczanie indywidualne odbywa się na podstawie orzeczenia o nauczaniu indywidualnym, które zostaje wydane przez publiczną Poradnię Psychologiczno – Pedagogiczną. Dzięki naszej współpracy z poradnią często udaje się uniknąć konieczności Państwa przyjazdu do poradni, a my pomagamy skompletować potrzebne dokumenty.
Możliwy jest (a nawet pożądany) przyjazd dziecka do ośrodka z otrzymanym już orzeczeniem o potrzebie nauczania indywidualnego i orzeczeniem o potrzebie kształcenia specjalnego z powodu zagrożenia niedostosowaniem społecznym (każde jest ważne na terenie całego kraju). W tej sytuacji unikamy okresu oczekiwania na wydanie orzeczenia na miejscu.

Jest to najczęstsza sytuacja. Ok. 99,9% młodych ludzi nie przyjeżdża do nas z własnej inicjatywy, lecz dlatego, że rodzice tego chcieli. Nie oczekujemy od młodzieży, że wykaże entuzjazm przy przyjęciu faktem, że może rozpocząć nowe życie, naprawić swoje błędy, odzyskać zaufanie rodziców, poprawić relacje z ludźmi… Wiemy, że w zachowaniach kompulsywnych i chorobie, jaką jest uzależnienie, jednym z elementów jest zaprzeczanie, co skutkuje tym, że młodzi ludzie nie dostrzegają swoich problemów, obwiniają o nie innych (a nie rzadko mocno atakują rodziców) i nie chcą podjąć terapii. To naturalne i zrozumiałe dla nas, którzy znają mechanizmy psychologiczne nałogowych zachowań!
Dlatego, jeśli Państwa dziecko nie chce podjąć terapii, skontaktujcie się z nami. Podpowiemy, jak poprowadzić rozmowę, jak się zachować i co faktycznie można zrobić, a na co nie ma wpływu.
Po około miesiącu pobytu w ośrodku nastawienie młodych ludzi często radykalnie się zmienia, choć może Państwu jako rodzicom nastolatka z trudnościami, trudno w to aktualnie uwierzyć. My obserwowaliśmy tak wiele przemian, że łatwiej nam wyobrazić sobie, jak będzie funkcjonował młody człowiek, kiedy już nie ma kompulsywnych (nałogowych) zachowań w jego życiu.